Zaburzenia depresyjne ujawniają się u około 2 do 3 % dzieci w wieku od 6 do 12 roku oraz u 6 do 8 % młodzieży od 12 do 17 roku życia.

Jest to bardzo istotny problem dzieci i młodzieży, szczególnie jeżeli weźmiemy pod uwagę fakt, że może ona w istotny sposób zakłócić funkcjonowanie młodej osoby.

​Zaburzenia nastroju mogą powodować zmianę postrzeganie siebie, otoczenia, doprowadzić do izolacji, w istotny sposób wpłynąć na poczucie własnej wartości, wywołać poczucie winy, beznadziejności, powodując uczucie bezsensu istnienia.

Szczególnie niebezpiecznym zagrożeniem mogą być myśli i tendencje samobójcze.

Ważnym zagadnieniem jest również związek zaburzeń depresyjnych z zaburzeniami funkcji poznawczych (pamięci, koncentracji, planowania, organizacji) co ma znaczenie w nabywaniu wiedzy, funkcjonowaniu w szkole.

Omówimy dlaczego tak zwany „wagarowicz” może nieść ze sobą historię depresji, manii a nie, jak powszechnie sądzi się „buntującym się” lub „leniwym” nastolatkiem.

​Zaburzenia współistniejące, jak ADHD, zaburzenia ze spektrum autyzmu, obsesyjno – kompulsyjne, tiki, to również istotny problem, gdyż depresja może być wtórna do trudnych doświadczeń młodych osób, często mogą doświadczać odrzucenia przez rówieśników, stygmatyzacji.

Autorka – lek med. psychiatra Ewa Urbanowicz, trenerka Fundacji Pomoc Autyzm