Mutyzm wybiórczy, zgodnie z aktualnie obowiązujacą klasyfikacją DSM – V, jest uznawany za zaburzenie lękowe. Charakteryzuje się odmową mówienia w określonych sytuacjach społecznych.

Mutyzm, niestety, może maskować objawy zaburzeń ze spektrum autyzmu, co stwarza zagrożenie postawienia niepełnej diagnozy (nie uwzględniającej współwystępowania objawów ASD). Ze względu na częste współwystępowanie u dzieci z ASD innych zaburzeń rozwojowych, psychicznych i zachowania, należy rozważyć czy dziecko, któremu lęk “zasznurował usta”, nie ujawnia również zaburzeń ze spektrum autyzmu.

Jeżeli nie uwzględnimy w terapii potrzeb dziecka, u którego lęk może wynikać z jego zakłóconego przetwarzania informacji, autystycznego postrzegania rzeczywistości, terapia skupiona jedynie na problemach związanych z mutyzmem wybiórczym może okazać się nieskuteczna. Tylko kompleksowa terapia zaburzeń ASD i mutyzmu, dostosowana do potrzeb dziecka, stwarza szansę na poprawę jego funkcjonowania.

​Badania naukowe wskazują również, że połączenie psychoterapii i farmakoterapii zwiększa szansę na poprawę stanu psychicznego dzieci, obniżenie poziomu lęku, poczucie komfortu i bezpieczeństwa w sytuacjach społecznych.

​

Autorka – lek med. psychiatra Ewa Urbanowicz, trenerka Fundacji Pomoc Autyzm